روزنامه انگلیسی ایندیپندنت سرمایه گذاری ایران در منطقه برای ارتقای امنیت خود را امری عادی و منطقی توصیف کرد.
ایندیپندنت نوشت: کمک ایران به دولت افغانستان و رئیس جمهور آن اصلاً غافلگیرکننده نیست. چیزی که عجیب بود، نحوه واکنش آمریکا به این خبر بود. کرزای خندید و وزارت خارجه آمریکا به سختی این اقدام را محکوم کرد. بله نگران کننده است که به کشور صلح طلبی انگ حمایت از تروریسم زده شود و اجازه داده نشود که بر اوضاع افغانستان تأثیر بگذارد، درست مثل عراق. شما از یک کشور مخالف آمریکا، از ایران انتظار دارید که در مقابل آمریکایی که در کشورهای همسایه اش دائماً ایران را به بمباران تهدید می کند، چه رفتاری داشته باشد؟ ایران ]دولت خاتمی[ با سقوط صدام حسین و طالبان، باخوشحالی و عجله برای همکاری و تبادل نظر با آمریکا شتافت تا مشکلات بعد از حمله به دو کشور همسایه اش را حل کند. این پیشنهاد همکاری بیشتر برای محدود کردن مداخله آمریکا بود تا کمک به آن، اما می توانست منجر به کمک ایران برای بازسازی دو کشور جنگ زده بشود. این پیشنهاد رد شد. از آن پس آمریکا با حمایت انگلیس دائماً تکرار کرد که ایران مخرب است و هر کجا که دست ایران باشد ترور و تهدید بوجود می آورد.
روزنامه انگلیسی می افزاید: این یک دیدگاه مناسب برای ارتش آمریکا بود تا شکست شان در افغانستان و عراق را توجیه کنند. این نشانه سوء تفاهم کامل با ایران، نقش و تاریخ و مقصود این کشور است. مسلم است که ایران به کشورهای همسایه و آینده شان علاقه مند است. جنگ در افغانستان دو میلیون پناهنده در کنار مرزها باقی گذاشت. حمله به عراق بسیاری را به کمپ هایی که در آنسوی مرزها قرار داشت فرستاد. ایران بیشتر از هر کشوری خواستار ثبات درکشورهای همسایه اش است. بیشتر از هر کشوری می خواهد از نفوذش استفاده کند تا این کشورها به عنوان کشورهای دوست مطرح شوند اما این به معنای کنترل آنها از داخل ایران نیست.
ایندیپندنت می افزاید: درست به همین دلیل است که ایرانیان مثل سایر کشورهای منطقه نیستند که دوست داشته باشند یا احتیاج داشته باشند به اینکه پول و سلاح بیشتری را وارد بازی کنند. دولت ایران، خوب نیست. اما هر تلاش دیپلماتیک باید از طریق نفوذ و منافع ایران اعمال شود تا به ثبات منجر گردد. این آن چیزی است که امیر قطر که برای دیدار به انگلستان آمده، بارها تلاش کرده که بگوید «انزواکردن ایران بدترین سیاست است». جای تأسف است که انگلستان این نکته را درک نمی کند در حالی که بیشتر از هر کشور دیگری باید این نکته را بفهمد. برخلاف آمریکا و ارتش اش و چین با پول نقداش، که گمان می کنند می توانند بدون داشتن دانش محلی، موفق شوند، انگلستان می داند که این کار تنها با کار کردن بر روی ساختار قدرت های محلی ممکن است. با این وجود ما همچنان سیاست های آمریکارا در مقابل ایران دنبال می کنیم که نه هوشمندانه و نه مؤثر است.

نوشته شده در سه شنبه 89/8/11ساعت 11:28 صبح توسط بهنام نظرات ( ) |